Yekta'dan Handan'a 3 adamın sevdiği kadına

Sen yoktun.
Terk edilmiş bir İstanbul vardı.
Yaslanmış gökyüzünün umarsızlığına,
Eylül rüzgarlarıyla sararan
Bayram kartpostallarına benzeyen.
Sen yoktunBir çocuk ağlardı istasyonlarda,
Geceyarıları uykumu bölerdi hıçkırıkları,
Trenler geçerdi gözbebeklerinden,
Kirlenirdi bembeyaz umutlarım



Sen yoktun
Tüm dünyayı değiştirebilirdim,
Oysa aynalarda eskiyor yüzüm.
Ne yana baksam karşımda bir anı,
Meğer İstanbul ne çok benziyormuş sana..



Sen yoktun,
Omuzlarımda paramparça bir yürek,
Göğüs kafesimde karmakarışık bir kafa,
Kıvranarak olayların burgacında,
Gezinirim sensizlikte, deliliğin sınırlarında.


Sen yoktun,
Kanayan bir İstanbul vardı,
Yeryüzü ıssızlığında.


10 Eylül 2010 Cuma, 16:43 tarihinde Hanife Salman tarafından eklendi

(Facebook'a kayıt tarihidir.)